Leniwce – ogólna nazwa dwóch rodzin z rzędu szczerbaków: leniwcowatych nazywanych również leniwcami trójpalczastymi – i leniuchowatych..
M E G A T H E R I U M --czyli leniwce miliony lat temu.
Najstarsze zachowane ślady występowania naziemnych leniwcowatych datowane są na plejstocen ( w sensie geochronologicznym - starsza epoka czwartorzędu, trwająca ponad 2,5 miliona lat). Przodek leniwców nazywał się Megatherium, czyli 'wielka bestia'. Był to rodzaj leniwca naziemnego osiągającego rozmiary współczesnego słonia.
Zamieszkiwał Amerykę Południową i Środkową od 5,3 miliona do 11 tysięcy lat temu. Megaterium - poprzez swoje rozmiary - należało do jednych z największych ssaków, jakiekolwiek chodziły po Ziemi. Ważyło 5 ton dorównując w tym względzie słoniowi afrykańskiemu. Choć zazwyczaj poruszało się na czterech kończynach, ślady pokazują, że przyjmowało też postawę dwunożną. Gdy stawał na tylnych łapach, osiągał wysokość około 6 metrów, czyli dwukrotnie większą, niż dzisiejszy największy ssak lądowy.
Niektóre analizy morfologiczno-funkcjonalne sugerują, że M. americanum cechowała duża składowa wertykalna siły zgryzu. Jego zęby określa się jako hipsodontyczne i bilofodontyczne, z częściami strzałkowymi o kształcie trójkątnym i ostrym brzegu. Wskazuje to, że zwierzę używało ich raczej do cięcia, niż do miażdżenia, a twarde włókna roślinne nie stanowiły głównego składnika jego diety.
L E N I W C E -- współcześnie
Leniwce wiodą nadrzewny tryb życia. Mieszkają w lasach równikowych Ameryki Południowej i Środkowej. Każdy osobnik zajmuje terytorium ok. 6,5 hektara, a pomiędzy drzewami przechodzi korzystając z wiszących między nimi roślin.
Leniwce są powolne, ale bardzo dobrze radzą sobie w wodzie. W celu ukrycia się przed niebezpieczeństwem potrafią przebywać pod wodą do 40 minut bez konieczności pobierania tlenu. Jest to możliwe dzięki znacznemu spowolnieniu ich metabolizmu.
W wodzie leniwce potrafią poruszać się 3 razy szybciej niż na lądzie.
Leniwce są niezwykle odporne na infekcje Nawet bardzo głębokie zranienie rzadko przeradza się w zakażenie. W tych samych warunkach klimatycznych człowiek pozbawiony leków często cierpi od niegojących się ran. Poznanie mechanizmu obronnego leniwca może pozwolić na postęp w leczeniu człowieka.
Bardzo spowolniony metabolizm leniwców sprawia że w jego niewielkim żołądku trawienie zjedzonego liścia może przeciągnąć się do 30 dni. Dodatkowo leniwce spożywają bardzo małe ilości wody pochodzącej najczęściej z rosy lub kropli deszczu.
Jako ciekawostkę można dodać, że leniwce schodzą z drzew tylko raz na 7-8 dni, tylko po to, żeby sie wypróżić.
L E N I W C E -- gatunek zagrożony.
Niestety, leniwcom zagraża wyginięcie. Powodem tego jest ciągła wycinka drzew lasów równikowych, wolne tempo ewolucyjne, które uniemożliwia im przystosowanie się do nowych środowisk oraz dodatkowe zagrożenie dla leniwców stanowią Indianie z Ameryki Południowej, którzy polują na te zwierzęta ze względu na ich mięso.